سندروم کانال کارپ و خواب رفتگى و گزگز انگشتان
يكى از شايع‌ترين عوامل ايجاد احساس خواب‌رفتگى و گزگز و بى‌حسى در انگشتان دست، تحت فشار قرار گرفتن عصب مديان در ناحيه مچ دست يا همان سندرم كانال كارپ يا «كارپال تونل» است. تنگ شدن كانال مسير عبور عصب مديان در ناحيه مچ دست باعث اعمال فشار و آسیب بر اين عصب می‌شود.
در اين حالت بيمار ممكن است از احساس گزگز و بي‌حسى در انگشتان شست، اشاره، ميانه و نيمه بيرونى انگشت حلقه يا هريك از اين نواحى به تنهايى، شكايت كند. از ديگر علايم اين بيمارى، احساس درد مبهم در ناحيه مچ دست است. در موارد پيشرفته، به تدريج احساس ضعف در حركات دست و كاهش توانايى در گرفتن و نگه داشتن اجسام ايجاد مي‌شود. بیمار ممكن است از رها شدن غير ارادى اجسام از دست نیز شكايت کند. اگر عصب آسيب جدى و غير قابل برگشت ببیند، به تدريج عضله كف دست نیز در مجاورت انگشت شست تحلیل می‌رود.
توجه داشته باشید که اگر درمان انجام نشده و بيمار به مشكل خود بى توجهى کند، بیماری مزمن می‌شود. در این شرایط فرد ممكن است بى‌حسى و خواب‌رفتگى را احساس نكند و فقط در بعضى موارد دچار احساس درد مبهم در مچ و كف دست شود. همچنین ممكن است هيچ مشكلى نداشته باشد و فقط شاهد تحليل رفتن تدريجى عضله كف دست و كاهش قدرت دست خود باشد.
عوامل سندرم كانال كارپ
از مهم‌ترین عوامل مستعدکننده سندرم کانال کارپ و خواب رفتگى و گزگز انگشتان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. شكل و آناتومى مچ دست (كسانى كه مچ دست آنها شكل مربعى دارد يعنى اندازه عرض و قطر مچ آنها به هم نزديك است، بیشتر دچار این سندرم می‌شوند)
2. فعاليت‌هاى تكرارى بادست‌ها، فعاليت‌هاى ظريف هنرى، كار مكرر با موس يا كيبورد كامپيوتر، كارهايى كه با خم و راست كردن مكرر مچ دست يا بلند كردن و حمل اجسام سنگين همراه هستند، ارتعاش مكرر دست در فعالیت‌هایی مثل کار با بیل مکانیکی
* اگر شما از مشكلاتى اينچنين شاكى هستيد، لازم است هرچه سريع‌تر به پزشك مراجعه كنيد. پزشك پس از گرفتن شرح حال و انجام معاينه، در صورتي كه به سندرم كانال كارپ مشكوك باشد به منظور افتراق اين مشكل از ساير بيماري‌هايى كه مي‌توانند علائم مشابه ايجاد كنند و همچنين به منظور مشخص كردن شدت درگيرى، درخواست انجام تست عصب و عضله خواهد داد.
درمان سندروم کانال کارپ
در صورتي كه شدت درگيرى در تست عصب و عضله «شديد» گزارش شود، بیمار بايد هرچه سريع‌تر تحت درمان جراحى قرار بگيرد.
در صورتى كه شدت درگيرى خفيف يا متوسط باشد، درمان با روش‌هاى غير جراحى توصيه مي‌شود؛ از جمله:
- استفاده از مچ‌بند مخصوص به منظور بى حركت كردن مچ دست و استراحت دادن به دست
- اجتناب از انجام حركات تكرارى و سنگين با دست
- فيزيوتراپى
- تزريق در مچ دست توسط پزشك متخصص
