فیزیوتراپی شيوه ى درمان بیماری‌ها و اختلالات عصبی اسکلتی عضلانى، با به كار گيرى روشها و مداليته هاى فيزيكى مانند جريانهاى الكتريكى و تجهيزات مكانيكى است. در فيزيوتراپى از پرتوهاى فرابنفش و فروسرخ ، گرماى سطحى و عمقى ، انرژى فراصوت ، ليزر ، مغناطيس و انواع ماساژ دستى و تمرينات درمانى ، به منظور كنترل درد و التهاب بافتهاى مختلف و بهبود دامنه ى حركتى اندامها و تقويت عضلات استفاده ميشود.
روشها و اعمال فيزيوتراپى دردناك نيستند و در صورتيكه به طرز صحيح و با رعايت اصول علمى به كار گرفته شوند هيچ آسيب ى به بيمار وارد نميكنند و هيچ خطر و عارضه ى جانبى ندارند .
فيزيوتراپى مانند هر روش درمانى ديگر بايد توسط پزشك متخصص آشنا با بيماريهاى مفاصل و اعصاب محيطى پس از تشخيص بيمارى و بررسى انديكاسيون ها و كنتراانديكاسيون هاى احتمالى ، در صورت نياز ، تجويز گردد.
براى حصول نتيجه، لازم است درمانهاى فيزيوتراپى طى جلسات متوالى ، تكرار شوند و حتى ممكن است در جلسات اوليه ى درمان ، به علت تحريك التهاب مزمن ، احساس درد افزايش يابد ، اما با تكرار جلسات درمان به تدريج اثرات درمان و كاهش درد مشهود خواهد شد.
درد و التهاب مفاصل و بافت نرم اطراف آنها ، دردهاى عضلانى ، دردهاى نواحى گردن ، پشت و كمر ، اختلالات اعصاب محيطى مانند سندرم كانال كارپ ، و بيماريهاى فلجى ثانويه به آسيب اعصاب محيطى از جمله مشكلاتى هستند كه فيزيوتراپى ميتواند نقش مؤثرى در درمان آنها داشته باشد.
